Diecezjalny Dzień Skupienia DK, 16 marca 2019
Parafia Św. Józefa Oblubieńca NMP na os. Kalinowym w Krakowie
Przybyliśmy licznie do Sanktuarium Macierzyństwa i Ojcostwa, jako rodziny DK, aby spotkać się z najlepszymi nauczycielami świętości w codzienności:
- św. Joanną Berettą Molla
- św. Ludwikiem i Zelią Martin
- św. Józefem ziemskim opiekunem Pana Jezusa
W pierwszej części spotkania, słuchając pięknych świadectw z przeżytych podczas ferii zimowych rekolekcji formacyjnych DK, umacnialiśmy się wiarą, działaniem Boga budującego trochę „niezauważalnie” miłość i jedność małżonków, którzy zaufali Panu Jezusowi i pozwolili mu się prowadzić.
Dzieliliśmy w sercach radość małżeństwa, zmęczonego codziennymi obowiązkami rodzicielskimi, wdzięcznemu kochającemu Bogu, który posługując się wspaniałą osobą z diakonii wychowawczej, darował im bezcenny czas wzajemnej bliskości, życzliwości, możliwość słuchania konferencji „trzymając się za ręce”, trwającemu w mocnym postanowieniu gorliwego korzystania z darów DK, z dialogu małżeńskiego, rekolekcji, …
Zarażaliśmy się gorliwością i zapałem małżonków, którzy powołani do wspólnoty DK już z pewnym doświadczeniem rodzinnym, przeżywają na tej drodze „renesans” wzajemnej miłości, odkrywają plany Boże dla ich małżeństwa, doświadczają dobrodziejstwa zobowiązań jako darów, narzędzi do budowania szczęścia w małżeństwie i rodzinie. Według nich receptą na sukces jest wierność, także zobowiązaniom, wszak „wierność i łaska idą w parze” - jak mówi Pan.
Wdzięczni Panu Bogu za jego dary, ale świadomi naszej ludzkiej słabości, trwaliśmy podczas Namiotu Spotkania przed Panem Jezusem wystawionym w Najświętszym Sakramencie, słuchając co mówi do każdego z nas, jak chce nas przemieniać na swoje podobieństwo.
Ks. dr Piotr Gąsior rozpoczął konferencję „Św. Joanna Beretta Molla – święta w codzienności” dobitnym stwierdzeniem, że każdy z nas musi mieć przed imieniem dopisek św. – innej opcji nie ma, bo jeśli nie, to gdzie pójdziemy po śmierci?
Właściwą relacją ze św. Joanną (jak i każdym Świętym) jest wg, ks. Piotra przyjaźń, która rozwija się i ubogaca nas, jeżeli chcemy być przy jej jaźni, przy jej sercu, razem z nią szukamy Boga, uczymy się jej relacji z innymi, zachwycamy się jej osobą, …
Słuchając dalej konferencji pod kątem wskazówek dla nas, powołanych do małżeństwa notujemy:
- „zachwyćmy się sobą nawzajem” w małżeństwach, Pan Bóg zachwycił się stworzonym człowiekiem
- szukajmy źródła szczęścia w Bogu, przeżywając religijność jako żywą relację z Panem Jezusem
- chciejmy nieść radość innym pamiętając, że jest to możliwe tylko w stanie łaski uświęcającej, bo radość pochodzi od Jezusa. Grzech ciężki jest zaproszeniem do serca największego smutasa – diabła.
- musimy mieć w sobie życie Boże, żeby się nim dzielić z bliźnimi, by być „drugim Chrystusem”
- zauważmy sens poświęcenia, „Kobieta, która służy i robi to z radością, wzrasta w godności” – pisała w swoim dzienniczku duchowym Joanna
- uczmy się przyjmować porażki, których doświadczamy mimo włożonej pracy i poświęcenia, bo dobrze przeżyte porażki mogą bardziej przyczynić się do zbawienia niż czas triumfu.
- podejmujmy dialog małżeński z takim nastawianiem serca do współmałżonka jak Joanna, kiedy pytała męża – „Piotrze, co chcesz, abym czyniła, żebyś Ty był szczęśliwym?”
- nie żyjmy tylko dla pracy, zarobku, uczmy się odpoczywać, zauważać piękno przyrody, dbać o „kolory” wokół nas
- nie bądźmy skąpi w płodności naszych małżeństw
- bądźmy, za Joanną, ludźmi „Renesansu”, ciekawi świata, ciekawi dla innych
Bogatą konferencję ks. Piotr podsumował zdaniem: „Powołanie do świętości jest dla wszystkich i jest bardzo atrakcyjne”. Podał też pytania do refleksji:
- Czy jestem połączony z Bogiem?
- Jak swoim życiem wyrażam Boga swoim najbliższym?
- Jak rozwijam swoją osobowość?
Czas pięknej wspólnej Eucharystii, celebrowanej przez wielu kapłanów zaangażowanych w pracę z rodzinami i dla rodzin DK, był prawdziwym uwielbieniem Pana Boga.
Dopełnieniem treści o świętości było kazanie byłego proboszcza i budowniczego tutejszego kościoła ks. Prałata Stanisława Podziornego, na temat patrona parafii, św. Józefa. Specyfikę jego świętości ks. Proboszcz przedstawił w kluczowych pięciu wartościach:
- Wierność głosowi Boga w sumieniu – gdy zniszczymy sumienie, rozum potrafi nagiąć wszystko do swojej racji, a wola będzie robić co chce.
- Sprawiedliwość – jej fundamentem jest Prawda, odwaga głoszenia Prawdy, działanie w Prawdzie
- Pobożność – wiarą działającą przez miłość, z prostą instrukcją przebaczenia
- modlić się za krzywdziciela
- wyrzec się odwetu
- dać pomoc, jeżeli będzie w potrzebie
- Odpowiedzialność – być odpowiedzialnym za los Chrystusa, Kościoła
- Milczący wobec Boga – z poczuciem służby wobec Boga, który jest ważniejszy; pełen Bojaźni Bożej – pilnujący, by nie zawieść Boga. Brak słów jest zamieniony na czyny dla Boga.
Uwieńczeniem przeżyć tego dnia, niejako „deserem” było spotkanie przy wspólnym stole, obficie zastawionym „pysznościami” przygotowanymi przez małżeństwa z rejonów V, XV i III, odpowiedzialnych za zorganizowanie dnia skupienia. Czas agapy to piękne zakończenie Dnia Wspólnoty możliwość spotkania wielu osób tak bliskich naszemu sercu, odświeżenia przyjaźni z czasu wspólnych rekolekcji, czy innych wydarzeń.
Dziękujemy Panu Bogu i wszystkim zaangażowanym oraz obecnym za ten pięknie spędzony czas.
Ewa i Wacław Meryndowie
fot. Jacek Grela
