W sobotę 26.09.2020 r. przeżywaliśmy jesienny Dzień Skupienia, którym rozpoczęliśmy kolejny rok pracy. Z oczywistych względów miał on nieco inny przebieg, zabrakło bowiem kilku punktów, ale mimo to była to dobra okazja, by móc się spotkać po bardzo długiej skądinąd przerwie. Gościliśmy w Rejonie XV, w parafii św. Brata Alberta.

Nasza Para Diecezjalna wraz z Księdzem Moderatorem Diecezjalnym rozpoczęli ten dzień od przekazania nam kilku informacji dotyczących zmian w rejonach. Otóż posługę par rejonowych zakończyło pięć małżeństw i co za tym idzie, pięć nowych podjęło się tego zadania na kolejną kadencję. Na ręce ustępujących par rejonowych Para Diecezjalna oraz Ksiądz Moderator Diecezjalny złożyli serdeczne podziękowania za trud włożony w pełnienie tej pięknej, ale wymagającej posługi.

Ponadto miały także miejsce zmiany księży moderatorów na szczeblu rejonowym, związane bądź to z podjęciem tej posługi przez nowego kapłana, bądź z podjęciem jej w innym rejonie.  

Po pierwszej części, czyli zawiązaniu wspólnoty, swoją konferencję rozpoczął ks. Jacek Bernacik. W związku z tym, iż hasłem przewodnim rozpoczętego roku formacyjnego jest „Dojrzałość w Chrystusie”, ks. Jacek poświęcił ją właśnie tematowi dojrzałości. Swoje wystąpienie oparł na trzech punktach: dojrzałość - kiedy? Dojrzałość - gdzie? oraz dojrzałość - jak długo?

Dojrzałość - kiedy? Ksiądz Jacek postawił frapujące pytania: czy dojrzałość powinniśmy łączyć z osiągnięciem określonego wieku? Czy słusznie kojarzymy ją z osobami starszymi, które mają za sobą sporo różnych doświadczeń? Otóż niekoniecznie. Podał przykłady kilku świętych, którzy w bardzo młodym wieku osiągnęli dojrzałość, ponieważ całkowicie świadomie oddali swoje życie dla Chrystusa. Przykład: św. Dominik Savio czy św. Stanisław Kostka. Dojrzałość, jak mówił ks. Jacek, odnosząc się do wypowiedzi ks. Franciszka Blachnickiego, nie dotyczy jakieś bliżej nieokreślonej przyszłości, ale jest tu i teraz. Tu i teraz jesteśmy niejako wezwani do stawania się dojrzalszymi w naszym myśleniu i postępowaniu. Nie możemy tego odkładać na później. Z drugiej jednak strony należy pamiętać, że dojrzałość to pewien proces, że może on trochę trwać i długość tego procesu jest bardzo indywidualna.

Dojrzałość - gdzie? W tym punkcie ks. Jacek zwrócił uwagę na to, że dojrzałość wynika z zależności. Nie da się zbudować w sobie dojrzałości bez umiejętności funkcjonowania z drugim człowiekiem w poddaństwie, w posłuszeństwie. Przytoczył tutaj przykład wzięty ze swojego doświadczenia. Otóż zastanawiał się dlaczego klerycy wychodzą poza mury seminarium podczas czasu wolnego parami. Ówczesny rektor seminarium krakowskiego ks. Grzegorz Ryś mówił klerykom, iż jest to po to, aby uczyli się zależności wobec siebie nawzajem. Ale jest też druga strona medalu czyli niezależność. Ks. Jacek stwierdził, że ona również jest konieczna dla rozwoju dojrzałości człowieka, ale chodzi o taką niezależność, która wynika z bliskiej, żywej relacji  z Bogiem. Podał tutaj przykład Pana Jezusa, który jako dwunastolatek zgubił się rodzicom, aby pójść do świątyni. Wykazał tym swoją niezależność, ale jej źródłem była ścisła relacja z Ojcem. Niezależność może pomagać nam dojrzewać, ale jedynie wtedy, kiedy jest odpowiedzią na palącą miłość do Ojca.

Dojrzałość jak długo? Ostatni element tej układanki ks. Jacek oparł na aspekcie podejmowania decyzji, które coś zamykają w naszym życiu. Na co dzień nieustannie zmagamy się z licznymi dylematami, musimy niekiedy wybierać między swoją wygodą, egoizmem, a większym dobrem dla naszej rodziny. I ta umiejętność przekraczania swojego egoizmu sprawia, że dojrzewamy. Tego typu decyzje hartują naszą osobność, nasz charakter i dzięki temu możemy przekraczać niejako siebie samych. Ponadto, kolejnym przejawem naszej dojrzałości jest trwanie w decyzji, którą podjęliśmy. Najlepszym przykładem tutaj jest decyzja o sakramencie małżeństwa.

Dzięki słowom ks. Jacka mogliśmy lepiej odczytać drogowskaz, kryjący się pod hasłem obecnego roku formacyjnego. Punktem kulminacyjnym naszego spotkania była Eucharystia, podczas której słowo wygłosił do nas ks. Bogdan Sarniak, Moderator Diecezjalny. Zachęcał nas z całą mocą, abyśmy odrzucili niepotrzebny lęk i z nadzieją oraz radością weszli w pracę formacyjną w naszych kręgach. Następnie, pary animatorskie kręgów podstawowych zostały pobłogosławione na czas posługi. Końcowe błogosławieństwo dodało nam otuchy i pokrzepiło nas na cały rozpoczynający się rok pracy. Niech Pan nas prowadzi.

KKP

Kochani,

 Jeżeli macie jakieś zdjęcia to proszę o przesłanie na adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Link do zdjęć. Autor Wacław Merynda

fot. Jacek Grela