Rozpoczęcie Roku Pracy.

22 września w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Niegowici odbył się kolejny w historii Domowego Kościoła naszej Archidiecezji Diecezjalny Dzień Skupienia rozpoczynający nowy rok pracy. Przyjechaliśmy tam, aby uczcić 40 rocznicę pontyfikatu św. Jana Pawła II, nazywanego Papieżem Rodzin i przez jego pośrednictwo, świętych małżonków Zelii i Ludwika Martin oraz czcigodnego sł. Bożego ks. Franciszka Blachnickiego prosić Pana Boga o błogosławieństwo, potrzebne łaski i światło Ducha Świętego dla nas wszystkich, a szczególnie animatorów na nowy rok pracy formacyjnej, który przeżywamy pod hasłem „Świętość w codzienności”.  

Pokrótce przedstawimy przebieg tego wydarzenia:

Po przywitaniu wszystkich przybyłych przez ks. Proboszcza parafii, parę diecezjalną i ks. moderatora diecezjalnego odmówiliśmy modlitwę św. Jana Pawła II i zaśpiewaliśmy pieśń do Ducha Św. Świadectwami po owocnie przeżytych rekolekcjach dzieliły trzy małżeństwa. O tym, jak cenne doświadczenia stały się ich udziałem przekonajmy się słuchając ich bezpośrednio:

Asia i Artur przeżywszy OR I stopnia w Kluczborku wspominali: Odkąd jesteśmy w Domowym Kościele, unikaliśmy rekolekcji. Wreszcie zgodziliśmy się pojechać, ale każda przeszkoda miała być wymówką, by z nich zrezygnować. Pan Bóg miał jednak względem nas inne plany: działał przez ludzi i wydarzenia; zaczął przemieniać nasze serca. Pojechaliśmy. Na rekolekcjach każdego dnia następuje rozwój duchowy człowieka, buduje się intymna relację z Panem Bogiem. Świadome przyjęcie Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela spowodowało otwarcie się na działanie Boga u każdego z nas. Zaczął On w każdym wydarzeniu odkrywać samego siebie: spotkania w kręgach, rozmowy o Słowie Bożym, sakrament pokuty, czas indywidualnej adoracji Najświętszego Sakramentu - Jezus uspokajał nasze serca. Oboje, chociaż w różnych okolicznościach, usłyszeliśmy: „Jesteś umiłowanym dzieckiem Boga”. W mojej żonie pojawiła się ogromna radość z tego powodu. Ja zostałem uwolniony z lęków i kompleksów, dotknęła mnie łaska uzdrowienia wewnętrznego. Pan Bóg skruszył klatkę, w której byłem. Ogarnęła mnie niesamowita radość. Poczułem się prawdziwie wolny. Było to najwspanialsze uczucie, którym mógł obdarzyć mnie Pan Bóg. Owocem jest zmiana naszego życia. Pan Bóg rozpalił w nas ogień swojej miłości oraz gorliwości. Jest w nas siła, motywacja do większego rozwoju, do wypełniania w naszym życiu zobowiązań oraz realne pragnienie życia charyzmatem Domowego Kościoła. Rekolekcje zmieniły nasz stosunek do DK. Postanowiliśmy zostać oraz dać siebie przez służbę dla naszego kręgu jako para animatorska. Pan Bóg niech będzie Błogosławiony!

Kolejne świadectwo dali Iza i Paweł o OR I w Wiśniowej, którzy opowiedzieli, że ”z radością odpowiedzieli na prośbę o posługę muzyczną, jednak gdy czas rekolekcji się zbliżał, coraz bardziej odczuwali strach przed posługą. Doświadczyli również Krzyża cierpienia, gdyż u Izy było podejrzenie nowotworu. Oddali jednak wszystko Panu Bogu i służyli na rekolekcjach z intencją prośby o uzdrowienie Izy. Posługa okazała się być bardzo wdzięczna, dającą, mimo trudów, wiele owoców. Coraz więcej w nich było pokoju i radości wzrastania w małżeństwie i we wspólnocie. Szczególnie dialog małżeński zbliżył i uporządkował ich małżeństwo. Modlitwa wstawiennicza, podczas której prosili szczególnie o uzdrowienie zaowocowała natychmiastowym u Izy przekonaniem, że cysta zniknie. Faktycznie, po rekolekcjach, mimo kilku ponownych kontroli i badań, nie ma śladu tego, że kiedykolwiek była jakaś zmiana chorobowa w organizmie Izy.

 Trzecim świadectwem podzielili się Ania i Radek, którzy uczestniczyli w rekolekcjach „Miłość małżeńska może być piękna” z konferencjami Mieczysława, a szczególną treścią, którą przyjęli do swojego serca było uświadomienie ważności małżeństwa jako sakramentu. Nie ma sakramentu ojcostwa, macierzyństwa, synostwa… To sakrament małżeństwa jest bazą, podstawą całej rodziny. Dzięki tym rekolekcjom zmieniły się nasze priorytety. Już teraz wiemy, że to nie dzieci są najważniejsze, a najlepszą dla nich inwestycją jest inwestycja w nasze małżeństwo, zaś najlepszą inwestycją w Małżeństwo jest udział w rekolekcjach.

Po świadectwach i podziękowaniach pary diecezjalnej dla organizatorów, moderatorów, diakonii wychowawczych rekolekcji usłyszeliśmy garść informacji o Domowym Kościele w naszej diecezji. W ubiegłym roku odbyło się 18 turnusów różnych rekolekcji. Miniony rok zaowocował powstaniem 23 nowych kręgów pilotowanych. W diecezji pracują 223 kręgi stałe i 56 kręgów pilotowanych. Ale nie liczby są ważne. Najważniejsze jest to, jak Pan Bóg przemówił do nas. Co w nas z mienił i czy po roku pracy i przeżytych rekolekcjach jesteśmy lepsi, radośniejsi, czy umiemy bardziej zaufać Jezusowi i czy nasze małżeństwo jest lepsze, piękniejsze.

W Namiocie Spotkania mieliśmy chwilę, aby w ciszy rozważać słowa Ewangelii na ten dzień. Konferencja ks. Wojciecha Warzechy wprowadzała nas w temat roku pracy. Ksiądz Wojciech skupił się na nowej adhortacji apostolskiej papieża Franciszka „Gaudette et Exsultate” o powołaniu do świętości w świecie współczesnym. Pokrótce omówił pięć cech wzrastania w świętości. Następnie nawiązał do zobowiązań Domowego Kościoła, szczególnie podkreślając regułę życia i dialogu małżeński, jako drogę małżonków do realizacji świętości w codzienności.

Następnie rozpoczęła się bardzo uroczysta Msza Święta koncelebrowana, której przewodniczył  je. Ks.  Arcybiskup Marek Jędraszewski, który wygłosił również kazanie. Wyraził w nim swoją wielką troskę o przyszłość Kościoła atakowanego przez fale neopogaństwa i wskazał na potrzebę modlitwy za cały Kościół, a szczególnie kapłanów. Z treścią kazania można się zapoznać tutaj. Mszę św. koncelebrowało 16 kapłanów, w tym moderator diecezjalny DK ks. Bogdan Sarniak, byli moderatorzy diecezjalni, ks. Franciszek Kołacz, ks. Wojciech Warzecha, moderatorzy rejonowi i kręgów podstawowych. Na zakończenie Eucharystii ks. Metropolita uroczyście pobłogosławił nowe pary animatorskie kręgów.

Po Mszy św. przeszliśmy wszyscy do szkoły na radosną agape. Radości i uściskom nie było końca. Można było zamienić słowo z ks. Arcybiskupem, ludźmi poznanymi podczas rekolekcji lub zawrzeć nowe znajomości przy przepysznym ciastku i wyśmienitym bigosie, którego walory docenił również ks. Arcybiskup M. Jędraszewski.

Aby wszystko przebiegło w sposób zorganizowany, potrzeba było nie lada wysiłku, koordynacji oraz modlitwy! Organizatorami tego wielkiego wydarzenia były rejony I, II i VI z parami rejonowymi na czele w osobach: Agatki i Włodka, Basi i Wiesia oraz Justyny i Piotra. Jednak organizacja tego dnia skupienia nie udałoby się bez zaangażowania całej wspólnoty Niegowickiej, w tym również panów Wójta i Dyrektora Szkoły, firmy cateringowej Grzesia Suchory. Dzięki temu cała impreza przebiegła bardzo sprawnie. 

Chwała Panu!

Gosia i Andrzej